ما رو ببخش

                              ما رو ببخش آریستا...

 .مارو ببخش آریستا
همیشه برای اینکه تو این شهر نفس میکشی و ریه های کوچولوی پاکی که برامون به امانت آوردی رو سالم و زلال نگه نداشتیم ما رو ببخش
-واسه همه ء ساعت های عمرت که عزیز تر از تمامِ تمامِ طول عمر دوتاییمونه و داریم تو این شهر کثیفِ بی درو پیکرِ لعنتی -زبانم لال- ازش کم میکنیم مارو ببخش
-واسه چشمای قشنگت که اینجا از دیدن سبزی، رنگ ، شادی محرومشون کردیم...
-واسه اینکه چسبیده بودیم به ریشمون و یادمون نبود جایی ریشه بزنیمت که شرمندهء بچه هات نشی...
-واسه سلامتی که میتونستیم هرجای دیگه دنیا نصیبت کنیم و نکردیم...
-واسه دلواپسی ای که میتونستیم هرجای دنیا از آیندت نداشته باشیم...
-واسه اینهمه تکرارِ ناخواستهء کلمهء دلار،سکه،نوسان،تورم و گرونه! گرونه! گرونه! ...
-واسه بیمه ای که شاید هرجای دیگهء دنیا لازم نبود با امضا کردنش بهت تعهد بدیم که بیست سال دیگه که تازه باید اوّلای راه رسیدنت به اوج باشی از سرمایه گذاری بیست سال پیش ما صد ، پونصد، یا چمیدونم هشتصد میلیون تومن (یا خیلی بیشتر)ِقلمبه بهت میرسه و ما افتخار کنیم که بیست سال جای اینکه راه رسیدن رو نشونت بدیم،قسط دادیم که تو برسی...
-واسه مدرسه ای که میترسیم بری و توش چیزایی یاد بگیری که تو خونه خواستیم یاد نگیری...
-واسه اعصابی که باید همش وقف تو باشه و تو این شهر لعنتی آرامشی ازش نمیمونه که نثارت کنیم...
-واسه آزادی ای که حقّ بی چونِته و اینجا هیچ نخواهی شناختش...
-واسه حقّی که اینجای دنیا تا یاغی نشی یا افسرده یعنی دنبالش نرفتی...
-واسه سختی واسه ناخوشی واسه آلودگی...
-واسه حیف کردنِ فرشتگیت مارو ببخش...