واتو واتو

    دیشب بزرگتر شدی. در چشم بهم زدنی من و فربد حس کردیم که داری بزرگتر می شوی - جلوی چشم ما - ! ناگهان مدل نگاه کردنت بالغ شد ، میدانم هیچ کس باور نمی کند. داشتی ریسه می رفتی از خنده که ناگهان ساکت شدی ، نگاهمان کردی و لبخند زدی. لبخند زدی که یعنی "چه خوب که باهم شادیم" ، که "دوستتان دارم" ، که "میدانم چقدر دوستم دارید" ، که "دارم درک میکنم زندگی را" ! تو نگاه کردی با چشم هایت که زبان دارند و من دلهره تمام وجودم را گرفت. زود بزرگ نشو مادر. کودکیت را بی حساب می خواهم و در پناهش جوانیم را ! زود بزرگ نشو دخترم . قهقهه بزن ، جیغ بکش ، گریه کن ، لوس شو ، بچگی کن ، ولی زود بزرگ نشو تمام هستی ام . ...